Ε λοιπόν, αυτό ετοιμάζεται αυτές τις ημέρες και μάλλον εμείς δεν έχουμε πάρει χαμπάρι...
Εμείς συνεχίζουμε τα μπάνια μας (γιατί κρίση κρίση, αλλά είναι και Αύγουστος στην Ελλάδα... μην ξεχνιόμαστε), ενώ στην Ευρώπη οι ηγέτες των κρατών που κρατάνε τις τύχες μας στα χέρια τους, παίρνουν ιστορικές αποφάσεις καθορίζοντας το μέλλον της Ευρωζώνης, του Ευρώ και κατά συνέπεια... το δικό μας μέλλον. Προφανώς δεν προτείνω να σταματήσουμε τα μπάνια (κάτι που θα μπορούσα να κάνω από φθόνο, μιας και εγώ τελείωσα με τις όποιες διακοπές μου), αλλά θα μπορούσαμε τουλάχιστον να παρακολουθήσουμε τα αποτελέσματα των συναντήσεων τους, κάνοντας αυτό που έχουμε μάθει να κάνουμε τέλεια τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα... να είμαστε
(τηλε)θεατές των εξελίξεων.
Συνοπτικά οι ειδήσεις από το zougla.gr:
Ο πρόεδρος της Γαλλίας και η καγκελάριος της Γερμανίας ούτε λίγο ούτε πολύ συμφώνησαν να προτείνουν μία νέα συνθήκη, η οποία θα αποτελέσει το υπόβαθρο της μελλοντικής λειτουργίας της Ευρωζώνης.
1) Μία κοινή διακυβέρνηση την οποία στην παρούσα φάση και για δυόμισι χρόνια θα έχει επικεφαλής τον πρόεδρο της Ένωσης Χέρμαν Βαν Ρομπάι
2) Την συνταγματική κατοχύρωση στα Συντάγματα των χωρών μελών της Ευρωζώνης της υποχρέωσης για κατάρτιση ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.
3) Την φορολόγηση των χρηματιστηριακών συναλλαγών επί της ίδιας (κοινής) φορολογικής βάσης.
4) Κρίνουν ως επαρκή την προικοδότηση (χρηματοδότηση) του Ταμείου Στήριξης.
5) Θεωρούν πώς η έκδοση Ευρωομολόγου αποτελεί θέμα προς μελλοντική συζήτηση και όχι πανάκεια. Η έκδοση Ευρωομολόγου συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο εργαλείων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αλλά δεν συνιστά τον καταλυτικό και μοναδικό τρόπο υπέρβασης των προβλημάτων υπερχρέωσης των χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
6) Η μεταρρύθμιση θα πρέπει να υλοποιηθεί βήμα προς βήμα και όχι αμέσως.
«Επιθυμούμε να εκφράσουμε με απόλυτο τρόπο την πρόθεση μας να προστατεύσουμε το Ευρώ αναλαμβάνοντας τις ευθύνες των χωρών μας έναντι της Ευρώπης καθώς και να διαβεβαιώσουμε πώς όλα αυτά τα ζητήματα θα συζητούνται σε πνεύμα απόλυτης ενότητας».
Με αυτά τα λόγια ο Νικολά Σαρκοζύ αναφέρθηκε στο περιεχόμενο της συνομιλίας που έλαβε χώρα την Τρίτη 16 Αυγούστου στο προεδρικό μέγαρο των Ηλυσίων.
Οι προτάσεις αυτές θα τεθούν επί τάπητος στις αρχές Σεπτεμβρίου και αν και οι 17 χώρες της Ευρωζώνης συμφωνήσουν τότε προφανώς θα υπογραφεί εν καιρώ μία νέα συνθήκη η οποία θα καταργήσει τις προηγούμενες.
Επομένως, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, φαίνεται ότι η κρίση δε θα οδηγήσει στην διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά μάλλον στην ολοκλήρωση της. Πιθανότατα πάμε για κεντρική διακυβέρνηση, όπως έχει η Αμερική την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση.
Αυτή φαίνεται ότι είναι η λύση, στην οποία έχουν καταλήξει, για έξοδο από την κρίση.
Το θέμα τώρα είναι πως θα αντιδράσουν οι λαοί των χωρών της Ευρωζώνης. Αν μπορούν να αντιδράσουν. Το βαρύ κλίμα των τελευταίων ετών και ο συνεχής βομβαρδισμός από άσχημες ειδήσεις από τα διεθνή ΜΜΕ πιστεύω ότι τους έχει κουράσει όλους και έτσι, αν η τελευταία πρόταση Γερμανίας-Γαλλίας διαφημιστεί καταλλήλως, θα "σπεύσουν" να την χειροκροτήσουν. Χωρίς να μάθουμε τις λεπτομέρειες της νέας συνθήκης, χωρίς να μας ρωτήσουν αν συμφωνούμε (π.χ. με ένα δημοψήφισμα), χωρίς να σκεφτούμε τις συνέπειες μιας τέτοιας ένωσης, χωρίς να διαπραγμευτούμε τη θέση μας στη νέα Ευρώπη. Πολύ επικίνδυνο! Μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε στο χείλος του γκρεμού (όποιος και να είναι ο γκρεμός, μιας και δεν έχουμε καταλάβει ακόμα) και ότι δεν έχουμε διέξοδο διαφυγής. Σε μια περίοδο αδιεξόδων, η όποια διέξοδος μπορεί να παρουσιαστεί σαν μάννα εξ ουρανού στον λαό. Μια "διέξοδος" που αν είχε παρουσιαστεί σε άλλη φάση της ιστορίας, θα αντιμετωπιζόταν πολύ αρνητικά πιθανότατα.
Δεν γίνεται να μη σκεφτώ λοιπόν, ότι η λύση αυτή μπορεί και να... προηγήθηκε της κρίσης.
Μπορεί η κρίση να ήταν το μέσο για να πούνε οι λαοί της Ευρώπης το "Ναι" στην ολοκλήρωση της Ένωσης. Και μπορεί η Ένωση να σημαίνει... υποδούλωση των υπόλοιπων χωρών στις ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρώπης.
Δε λέω ότι διαφωνώ σε μια πιθανή ενωμένη Ευρώπη με κεντρική διακυβέρνηση (πόσο χειρότερα να είναι από την τωρινή διακυβέρνηση που έχουμε;), αλλά σίγουρα θα πρέπει να αρχίσουμε να παρακολουθούμε τις εξελίξεις, μιας και συμβαίνουν ιστορικά γεγονότα. Κάποτε μπορεί η 16η Αυγούστου να θεωρείται η πρώτη μέρα της επόμενης εποχής για την Ευρώπη και η πρώτη μέρα για τη... νέα απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου